Bir sabah, minik bir kelebek sabah güneşiyle uyanmış. Kanatlarını sallamış, rüzgarı hissetmiş ve uçmaya başlamış. Rüzgar ona “Hadi gel, benimle uç!” demiş. Kelebek rüzgarla birlikte ormanda süzüle süzüle gitmiş. Güzel çiçekleri ve yeşil yaprakları görerek uçmuş.
Kelebek çok mutluymuş, çünkü rüzgar ona yeni yerler gösteriyormuş. Yüksek ağaçlardan aşağıya bakmış, çiçeklerin kokusunu hissetmiş. Rüzgar ona hep “Uç, uç, küçük kelebek!” demiş.
Bir süre sonra kelebek yavaşça yere inmiş. O kadar mutluymuş ki, rüzgarın onu taşıması ona çok güzel bir duygu hissettirmiş. Hemen bir ağaç dalına konmuş, ve uykusunu almak için gözlerini kapamış.
