Bir zamanlar, gökyüzünde parlayan bir ay vardı. Her gece, gecenin karanlığını aydınlatan bu ay, minik bir kuzuya huzur verir, ona tatlı rüyalar sunarmış. Ay, bir akşam, minik kuzuyu gördü ve ona gülümseyerek şöyle dedi:
“Bugün çok güzel bir işim var. Yıldızlara, uykuda olan herkese huzur vermelerini söyleyeceğim.”
Kuzu, “Yıldızlar neden bizim için parlıyor?” diye sormuş.
Ay, “Yıldızlar, biz uyurken huzur ve mutluluk verirler. Onlar, senin uykunda güven içinde olmanı sağlarlar,” demiş.
Ay, o gece gökyüzüne daha da parlak bir şekilde yükselmiş, ve kuzunun başında parlayan yıldızlar, onun rüyalarını güzelleştirmek için beklemeye başlamış.
Minik kuzu, ayın ve yıldızların korumasında huzur içinde uyumuş, rüyasında güzel ormanlarda koşmuş, çiçeklerin içinde oynamış.
